Mellon

Imię o niepewnej etymologii. Można je traktować jako celtycki (irlandzki) odpowiednik łacińskiego Melaniusza lub celtycki derywat od Mellán, Meallán o znaczeniu 'błyskawica'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Mellonus, Mallonus, Mellone, fr. Mellon, wł. Mallone.

Mellon, biskup Rouen. Jego istnienie nie nasuwa wątpliwości, a jego bretońskie pochodzenie nie jest nieprawdopodobne. Na liście biskupów Rouen zajmuje miejsce pierwsze. Działał zapewne jako wędrujący biskup, i to pod koniec III stulecia. Wedle trwałej tradycji przez dłuższy czas przebywał w Héricourt-en-Caux, 40 km od Rouen. Tam też miał zakończyć życie w dniu 22 października 313 lub 314 r. Pochowano go w Rouen. W czasie najazdów normandzkich w IX w. relikwie przeniesiono do Pontoise. Vita Mellonis jest późnym pismem (XIV-XV w.), utkanym z wątków baśniowych. Biskup wedle tego utworu miał pochodzić z Cardiola (Cardiff). Za panowania Waleriana (253-260) przybył rzekomo do Rzymu i tam nawrócił się pod wpływem papieża Stefana I. Ten też papież wysłał go do Rouen. W Auxerre miał uzdrowić zranionego i niewidomą. W Rouen wskrzesił młodego Praecordiusa i w miejscu cudu wybudował kościół ku czci Trójcy Przenajśw. oraz Matki Najśw. Potem jeszcze zburzył posąg bożka Rot.