Memnon

Imię pochodzenia greckiego Mémn-n 'stały, śmiały, rezolutny'. Znamy je z mitologii, w której nosił je syn Titonosa i Eos. Jako sprzymierzeniec Priama w wojnie trojańskiej zabił Antylocha, syna Nestora, ale poległ z ręki Achillesa. Zeus obdarzył go na prośbę Eos nieśmiertelnością. Jego grób znajdował się we Frygii, gdzie corocznie czarne ptaki zwane memnonidami toczyły walki. W Tebach (w Egipcie) znajdował się posąg Mémnos kolossós (kolos Memnona).

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., niem. Memnon, wł. Memnone.

Memnon, biskup Efezu. Na tej metropolitalnej stolicy zasiadał w czasie, gdy biskupów zwołano na sobór (r. 431). Potępił on Nestoriusza i głoszoną przez niego naukę (nestorianizm). Soborowi przewodniczył Cyryl Aleksandryjski, niemniej Memnon cieszył się poważaniem u dworu i u samego Teodozjusza II. W synaksarium konstantynopolitańskim widniał pod dniem 16 grudnia, i to razem ze św. Modestem Jerozolimskim.