Nanter

Imię pochodzenia germańskiego; złożone jest z członów: nand- / nant- 'śmiałość, odwaga, zuchwałość' i -h-r / -h-r 'wojsko'.

W Polsce imię nie używane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Nanterus, fr. Nantier, Nanth-re.

Nanter, opat. Jako mnich w Saint-Mihiel (departament Mozy) zobowiązany został do zajmowania się doczesnymi sprawami opactwa. Ponawiązywał wówczas kontakty z wielu możnymi okolicy. Około r. 1020 książę Lotaryngii, którego względy pozyskał, wysunął go na stanowisko opata. Zabrał się wówczas do dzieła reformy, a wspomagał go w tym Ryszard z Saint-Vanne. Jego wielką życiową przygodą stała się pielgrzymka na Monte Gargano. Kiedy przejeżdżał przez Rzym, zakrzątnął się około zdobycia relikwii papieża Kaliksta. Dokonał wówczas jednej z tych furta sacra, których w jego epoce nie brakowało. Zależało mu bardzo na tym, aby relikwie były autentyczne, ale chyba nie wiedział, że w IX w. Ewrard z Frioul przywiózł do opactwa w Cysoing szczątki tego samego papieża. Wszystko to nie przeszkadzało czci, jaką Nanterowi, nazywanemu błogosławionym, oddawano poprzez wieki. Wspominano go jako takiego w dniu 30 października.