Ninian

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen utworzone od gentilicium Ninius (gens Ninia). Cognomina na -anus były charakterystyczne dla wyzwoleńców i adoptowanych. Jednakże przedstawiona poniżej sylwetka wskazuje, że chodzi tu o zlatynizowane imię celtyckie o niepewnej etymologii.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Ninianus, ang. Ninian, Ninias, Nynia, niem. Ninian, wł. Niniano.

Ninian (Nynias, Ninianus), apostoł południowej Szkocji. Pochodził z Brytanii, a kształcił się w Rzymie. Wedle Bedy formację kościelną zdobył regulariter, to znaczy wedle zwyczajów łacińskich. Ewangelię przepowiadał Piktom, którzy zamieszkiwali południową Szkocję. W Candida Casa, utożsamianej późnej z Galloway, wybudował murowany kościół, dedykowany św. Marcinowi. Wedle później legendy miał być uczniem Marcina, a potem z Tours otrzymać rzemieślników dla zamierzonej budowy. Znawcy epoki uważają, że kościół mógł jednak powstać dopiero około r. 500. Nie przeczyłoby to relacji Bedy, który czerpał od Pleckthelma, pierwszego anglosaskiego biskupa z Galloway, a ten może mało dokładnie zinterpretował starodawny napis na grobowcu Niniana. Należy ponadto zauważyć, że Piktowie chrystianizm przyjęli już w IV w., ale o tym, że później znów popadli w pogańskie obyczaje, zaświadcza św. Patryk. Wspomnienie Niniana obchodzono 16 września.