Nina (Nino)

Jest to bardzo dawne imię o niejasnej etymologii. Prawdopodobnie wywodzi się od imienia mitycznego założyciela Niniwy i imperium asyryjskiego Ninosa. W piśmiennictwie występuje to imię w formach: Nina, Nino, Nunia, Nuna, Nonna.

W krajach europejskich imię Nina (Nino) jest utożsamiane często z formą skróconą imienia Annina (spieszczona forma imienia Anna), Antonina lub Giovannina (Janina).

W Polsce imię to jest znane, ale traktuje się je jako spieszczenie imion Janina, Antonina. W źródłach poświadczone od r. 1398 w formie Nina.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., wł. Nino, Nina, ros. Nina, fr. Nina.

Nina, apostołka Gruzji. Nazwaliśmy ją Niną, bo ta forma wydaje się być najlepiej przystosowaną do naszego systemu imienniczego, ale w Gruzji, gdzie czczą ją jako apostołkę kraju, nazywają ją raczej Nino lub Nuna (Nania-). To gruzińskie brzmienie było może także trudne do uchwycenia dla Rufina, który pierwszy zaświadczył na piśmie o jej istnieniu i roli, jaką odegrała. Rufin nazwał ją po prostu Christianą, jakby bliżej nie znaną wyznawczynią Chrystusa; natomiast Bizantyńczycy nazwali ją Theognastą, tzn. tą, która jest znana Bogu. Wracając jednak do Rufina, należy przede wszystkim zauważyć, że, po wielu dyskusjach i analizach, podane przezeń wiadomości o Ninie uznane zostały przez krytykę historyczną za wiarogodne; niestety, są one bardzo szczupłe i słabo osadzone w chronologii. Rufin czerpał z relacji Bakuriusza, który pochodził z królewskiego rodu gruzińskiego, a w czasie Rufinowego pobytu w Palestynie zarządzał tamtejszym okręgiem wojskowym. Opowiadał on naszemu historykowi o nawróceniu swych ziomków. W czasach Konstantyna Wielkiego, mówił, przebywała w Gruzji chrześcijańska branka Nina i ona to właśnie swą świętością, pouczeniami oraz cudownym uzdrowieniem dziecka skłoniła do chrześcijaństwa najpierw królewski dwór (około r. 322), a potem także lud. W rzeczy samej do stóp Kaukazu chrześcijaństwo dotarło wcześnie. W głąb kraju przenikało ono niewątpliwie zwykłymi szlakami handlowymi. Jego postęp nie dokonał się zapewne nagle. Mimo to działalność skromnej branki mogła w tym procesie odegrać rolę znaczącą, jeśli nie decydującą. Niestety, nic więcej nie wiemy o Ninie. Późniejsze żywoty zniekształcone zostały motywami legendarnymi lub zapożyczeniami z życiorysów innych świętych, tych zwłaszcza, którzy działali na terenie Armenii; Ninę usiłowano związać z nimi węzłami pokrewieństwa. Pochowano ją ponoć w Bodbe, w prowincji Kachetia, gdzie też wcześnie wybudowano katedrę. Gruzini czczą ją 14 stycznia, a Ormianie 29 października. Natomiast dawne Martyrologium Rzymskie wymieniało ją pod dniem 15 grudnia. Obecnie czyni to 14 stycznia (jak Gruzini).