Nonnos (Nonnosus)

Oboczna postać imienia NONNUS o takim samym jak ono znaczeniu.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., fr., niem. Nonnosus, Nonnos, wł. Nonno, Nonnoso.

Nonnos z Monte Soracte. Znamy go wyłącznie z Dialogów św. Grzegorza papieża, a ten znał go z opowiadań biskupa Syrakuz i mnicha Lauriona. Nonnos był przeorem, który działał przy opacie zbyt wymagającym dla mnichów. Potrafił jednak w uroczy sposób łagodzić surowość przełożonego i troskliwie wychodzić naprzeciw potrzebom wspólnoty, pozbawionej dostatecznego oparcia materialnego. W anegdotyczny sposób Grzegorz opisuje cudowne wydarzenia, pośród których jaśniała wiara Nonnosa w Opatrzność i jego żarliwa modlitwa. Do wczesnych martyrologiów go nie wpisano. W swym Katalogu uwzględnił go dopiero Piotr de Natalibus. Za nim poszli inni. W końcu Baroniusz umieścił go w Martyrologium Rzymskim pod dniem 2 września. Mimo ubóstwa tych martyrologicznych wspomnień kult zatoczył dość szerokie kręgi. Walnie przyczyniła się do tego translacja do Freisingu (Bawaria), gdzie też powstał nowy ośrodek kultu Nonnosa. Translacji tej dokonał biskup Notker (1039-1052).