Panazja

Imię pochodzenia łacińskiego, zapisywane jako Panexia, Panesia, Panasia, Panagia, Panacea; pochodzić może od wyrazu pospolitego panacea 'roślina lecząca wszelkie choroby; panaceum'. Można to imię wyprowadzić też z greckiego Pan(h)agia 'wszechświęta, przenajświętszą' jako jednej z nazw pochwalnych Bogurodzicy.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Panacea, Panesia, Panasia, Panagia, gr. Panaitía.

Panazja z Quarony. Jej imię współcześni zapisywali rozmaicie: Panexia, Panasia, Panesia, Panagia, nawet Panacea. Była córką Wawrzyńca de' Muzzi i Marii de' Gambini. Urodziła się około r. 1368 w Quaronie, na terenie diecezji Novara. Wcześnie straciła matkę. Gdy ojciec zawarł powtórny związek małżeński, stała się obiektem niechęci ze strony macochy. Musiała wypasać owce, co zresztą wykorzystywała, aby odwiedzać pobliski kościółek Św. Jana Chrzciciela. Macocha przyłapała ją kiedyś na tym -występku- i dotkliwie pobiła. Zmarła rychło na skutek tego pobicia. Stało się to prawdopodobnie 27 marca 1383 r., gdy miała lat piętnaście. W kilka lat później na miejscu śmierci wybudowano kaplicę, która zaczęła przyciągać pielgrzymów. W diecezji Novara wspominano ją zawsze jako świętą w dniu 1 maja.