Patariusz

Jest to imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen utworzone od nazwy miasta Patara w Licji (Patapiusz jest zapewne egipskie).

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Patarius, Pataraeus, gr. Patarios.

Patariusz (Patapiusz) z Konstantynopola. Pochodził z egipskich Teb i zrazu żył na pustyni. Potem jednak przywędrował do stolicy i jako pustelnik osiadł pod murami w pobliżu Blachern. Tam właśnie przez długie lata wiódł życie bardzo umartwione. Wzbudzał tym podziw mieszkańców, którzy przypisywali mu też rozmaite cuda. Żył zaś pod koniec VII w., może jeszcze w pierwszych latach wieku następnego, bo jego żywot napisał Andrzej z Krety, a ten zmarł w r. 740. Patariusza pochowano w kościele Jana Chrzciciela, który znajdował się przy klasztorze mnichów egipskich. Czczono go tam jeszcze w XV wieku. Wspomnienie przypadało 8, a na Wschodzie także 9 grudnia.