Peleusz

Imię pochodzenia greckiego P-leús / Peleós / Pélios, pierwotnie cognomen nazywające człowieka 'ciemnego, czarniawego; brudnego'. Znane jest z mitologii, jako należące do męża Tetydy a ojca Achillesa. Wesele Peleusa i Tetydy było częstym tematem malarskim i muzycznym.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Peleus, gr. P-leús, Peleós, Pélios, wł. Peleo.

Martyrologium Rzymskie wspomina dwóch świętych noszących to imię. Tego, którego razem z Tyranionem i innymi wymienia pod dniem 20 lutego, możemy pominąć. Wzmianka opiera się na bardzo kruchych podstawach; pochodzi chyba z jakichś przeinaczeń. Drugi także występuje z innymi, ale ma za sobą solidniejsze świadectwo.

Peleusz, Nil, Eliasz, Patermucjusz i ich towarzysze, męczennicy palestyńscy. Euzebiusz mówi o nich dwukrotnie. Większość wyznawców pochodziła z Gazy, ale byli wśród nich także chrześcijanie z innych stron. Zarządca Firmilian kazał im wyrwać jedno oko oraz ścięgno w lewej nodze. Podzieliwszy ich na grupy, porozsyłał ich potem na wygnanie do Libanu oraz na Cypr. Tych, których osadził w kopalni miedzi, postanowił pozbawić ponadto przywódców. Za takich uznał przede wszystkim Peleusza i Nila, biskupów z Egiptu, jednego kapłana oraz laika Patermucjusza. Wedle poszerzonej wersji tekstu Euzebiusza, znalazł się w tej gromadce także Eliasz, ale i on miał być laikiem. Wszyscy wymienieni zginęli w ogniu. Wspomnienie Euzebiusza przeszło do synaksariów oraz do martyrologiów łacińskich. Ado umieścił ich pod dniem 19 września.