Petroniusz

Imię łacińskie, pierwotnie gentilicium Petronius 'członek rodu Petroniuszów (gens Petronia)'. Wyraz pochodzenia etruskiego. Istnieje też forma żeńska: Petronia oraz spieszczenia: Petronella i Petronilla. W czasach chrześcijańskich wyprowadzano czasem (niesłusznie!) to imię od imienia Petrus (Piotr).

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Petronius, fr. Pétrone, hiszp. i wł. Petronio, ros. Petronij.

Dwóch świętych biskupów figuruje pod tym imieniem w Martyrologium Rzymskim. Trzeciego odnajdujemy w hagiografii galijskiej. Przedstawiamy tu zwięźle wszystkich trzech.

Petroniusz, biskup Bolonii. Z szacunkiem wyrażali się o nim współcześni. Zachowało się świadectwo Eucheriusza, biskupa Lyonu. Za wybitnego męża w Kościele uznał go Gennadiusz, który przypisał mu niesłusznie Żywoty mnichów egipskich. Z literackiej spuścizny świętego ostały się co najwyżej dwa kazania. Petroniusz był prawdopodobnie synem wysokiego urzędnika rzymskiego o tym samym imieniu, a w latach 402-409 sam był może praefectus praetorio Galliarum. Wstąpiwszy do stanu duchownego, rychło został biskupem Bolonii. Okazał się m.in. wielkim budowniczym, twórcą dzielnicy wzorowanej na Jerozolimie oraz kościelnego kompleksu San Stefano. Zmarł około roku 450. Nie posiadamy wczesnych dowodów jego kultu. Rozwinął się on dopiero później (wiek XII i następne), kiedy powstały obszerniejsze żywoty biskupa, pozbawione zresztą wartości historycznej. Wspomnienie obchodzi się 4 października. Petroniusz jest patronem archidiecezji bolońskiej.

Petroniusz, biskup Werony. Miał być trzynastym z rzędu biskupem tego miasta. Skoro poprzedzać go musiał Zenon, a jego następcą był biskup Siagriusz, przyjmuje się, że pontyfikat Petroniusza przypadł na pierwszą połowę IV stulecia. Był autorem dwóch kazań In natale sancti Zenonis. Przypisywanie ich Petroniuszowi z Bolonii zostało odrzucone albo co najmniej poważnie podważone. Wspomnienie obchodzi się 6 września.

Petroniusz, biskup Die. Pochodził z senatorskiej rodziny, osiadłej w Awinionie. Habit mnisi przywdział w ośrodku leryneńskim. Około r. 450 powołano go na stolicę biskupią w Die. Jako rządca tej diecezji był jednym z adresatów listu papieża Leona. Pod koniec pontyfikatu pomocnikiem i następcą uczynił swego brata Marcela. Wywołało to w Die niejaki sprzeciw. Pontyfikat Marcela rozpoczął się w r. 463. Jest to zapewne data śmierci samego Petroniusza. Jego grób rychło otoczyła sława cudów. Mimo to do martyrologiów go nie wpisywano. W Valence jego wspomnienie obchodzono w dniu 10 stycznia.