Piato

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen z sufiksem -o od przymiotnika piatus, który łączy się etymologicznie z czasownikiem pio 'przebłagać, ułagodzić; naprawić, oczyścić'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Piato, Piatus, fr. Piat.

Piato, biskup Tournai. W martyrologium jest jednym z towarzyszy Kwintyna i innych, których z Rzymu wysłano na ewangelizację Galii, zwanej Belgica, w czasie gdy w stronę Paryża powędrował św. Dionizy. Piato pojawił się następnie w żywocie św. Eligiusza, biskupa Noyon-Tournai. Ten ostatni przystąpił do ekshumacji ciał kilku świętych w pobliżu Seclin (w okręgu Lille). W liczbie tych świętych znajdował się Piato, na co wskazywałaby też późniejsza cześć, oddawana mu w Seclin, oraz sarkofag z epoki galloromańskiej. Natomiast obszerniejsza Passio przedstawia biskupa jako ofiarę prześladowania, prowadzonego przez słynnego prefekta Rykcjowara. Rozpłatano biskupowi głowę, którą potem on sam zaniósł z Tournai do Seclin. Stał się zatem jednym z tych świętych, z którymi łączono kefaloforię. W czasie napadów Normanów relikwie przeniesiono do Chartres, ale kult długo utrzymywał się przede wszystkim w Tournai i w Seclin. Wspomnienie obchodzono 1 października.