Pior

Imię egipskie o niepewnym pochodzeniu. Greka transkrybowała je jako Pior.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Pior.

Pior, eremita z Nitrii. Mówią o nim Historia Lausiaca Palladiusza; kolecja anegdot o mnichach, przypisywana Rufinowi; Apoftegmaty Ojców pustyni, może także żywot Pambona, który spotykał się z Piorem, a zmarł prawdopodobnie w 374 r. Sam Pior bardzo wcześnie osiadł na pustyni, przy czym postanowił radykalnie porzucić swoich i nigdy ich już na tym świecie nie oglądać. Gdy był już jednak w bardzo podeszłym wieku, jego siostra uprosiła u mnichów i biskupa, aby przynaglili Piora do jej odwiedzenia. Uczynił to w sposób nad wyraz powściągliwy, stając na moment przed domem siostry. Po jego śmierci okazało się, że pustelnia jest nie do zamieszkania. Wody z tamtejszej studni nikt pić nie mógł, tak była gorzka. Pior czynił to dla umartwienia przez całe niemal życie. W martyrologiach wspominano go 17 czerwca.