Pompiliusz

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Pompilius, wł. Pompilio.

Pompiliusz Maria Pirrotti. Urodził się 29 września 1710 r. w Montecalvo Irpino, w pobliżu Avellino. Mając siedemnaście lat, wstąpił do pijarów. W 1734 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Wkrótce potem zasłynął jako kaznodzieja. Głosił misje ludowe w środkowej i południowej Italii. Oddawał się równocześnie surowej ascezie. Potem przez osiem lat był mistrzem nowicjuszy w Neapolu. Na skutek oszczerstwa stanowisko to utracił i został dotkliwie ukarany. Swą gorliwą działalność kontynuował jednak w Anconie i Lugo. Na końcu mianowano go przełożonym domu w Campi Salentina. Tam też 15 lipca 1766 r. rozstał się z życiem. Pozostawił po sobie pamięć wielkiego czciciela Najśw. Serca Jezusowego i Bożej Rodzicielki. Pius XI kanonizował go w 1934 r.