Porcjan

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen utworzone sufiksem -anus od gentilicium Porcius. Porcianus to 'przyjęty do rodu Porcia w wyniku adopcji lub wyzwolenia'. Gentilicium zaś wywodzi się od wyrazu pospolitego porcus 'wieprz', porca 'świnia'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Porcianus, ang. Porcianus, fr. Pourçain, niem. Porzianus, wł. Porziano.

Porcjan, opat z Owernii. Znamy go dzięki temu, co w Vitae Patrum zanotował Grzegorz z Tours. Urodził się w Owernii. Będąc jeszcze młodym, przebywał jako niewolnik u jakiegoś poganina. Kilkakrotnie próbował zbiec do opactwa w Miranda, ale właściciel zawsze go znajdywał i sprowadzał do siebie. Potrzeba było dopiero nieszczęścia, aby odzyskał wolność. Oto pan oślepł, a Porcjan przywrócił mu wzrok. Mógł wtedy zostać mnichem, a po śmierci tamtejszego opata jego następcą. Gdy w 532 r. Teodoryk, król Austrazji, najechał kraj i wziął wielu do niewoli, Porcjan wybrał się do obozu. Znakiem krzyża rozbił wówczas puchar z winem, a na ten widok król ustąpił i wypuścił jeńców na wolność. Święty zmarł w bardzo podeszłym wieku, ale daty nie znamy. W X stuleciu klasztor przyjął nazwę Saint-Pourçain. W 1645 r. osiedlili się tam benedyktyni z S.-Maur, ale w 1665 r. klasztor odstąpili lazarystom. Święty figuruje w Martyrologium Rzymskim pod dniem 24 listopada.