Potyt

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen Potitus powstałe na bazie czasownika potior, potitus sum 'opanować, owładnąć, zająć, osiągnąć'. Potitus to ten 'który czymś zawładnął, coś posiada'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Potitus, ang., fr., niem. Potitus, wł. Potito.

Potyt, męczennik z Sardynii. Wedle późnej i mało wiarogodnej pasji był trzynastoletnim chłopcem. Najpierw stał się ofiarą ojcowskiego gniewu, potem prześladowania, które rozgorzało za Antonina (138-161). W każdym razie posiadamy stosunkowo wczesne oznaki oddawanej mu czci. Mamy na przykład ślady tej czci z IX w. w Neapolu. Nie jest jednak wykluczone, że w gruncie rzeczy chodziło o jakiegoś męczennika z Dacji, a tylko starożytne Sardica pomylono z Sardinia. W Martyrologium Rzymskim Potyt widnieje pod 13 stycznia.