Puzyna

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen utworzone od pierwotnego Pusus, którego podstawę stanowi wyraz pospolity pu-

sus 'mały, drobny, szczupły; chłopczyk'. Pusina to 'córka Pususa; mała, kochana, drobniutka, malutka'. Było też w użyciu cognomen Pusilla.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Pusina, Pusinna, fr. Pusinne.

Puzyna z Binson. Wedle legendy była córką hrabiego Sigmara z Perthes (Szampania), a siostrą świętych Liutrudy i Menechildy. Razem z nimi z rąk Alpina, biskupa Châlons-sur-Marne, przyjęła welon dziewic poświęconych Bogu. Długo z siostrami żyła w domu rodzinnym, oddając się modlitwom i pracy. Potem usunęła się do rodzinnych dóbr pod Korbeją (Vicus Bansoniensis) i tam dalej wiodła żywot oddany kontemplacji. Pod koniec poważnie chorowała. Wspomagała ją wówczas Liutruda. Zmarła 23 kwietnia nie znanego roku w VI stuleciu. Nie bez związku z zakładaniem nad Wezerą opactwa nazywanego Nową Korbeją (Corvey), jej relikwie w 860 r. przeniesione zostały do westfalskiego Herford. Tam to w średniowieczu była intensywnie czczona.