Ragenulfa (Ragenufla)

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: ragen- / ragan- (goc. ragin) 'rada' i -wulf / - wolf 'wilk'. Drugi człon pod wpływem romańskim przybierał postać ufl i wtedy imię miało formę Ragenufla.

W Polsce nie używane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Ragenulfa, Ragenufla, ang., niem. Ragenufla, Ragenulfa, fr. Ragenufle, Reginufle, Rainofle.

Ragenulfa z Incourt. Jej żywot utkano z wątków, znanych z wielu utworów hagiograficznych o świętych epoki merowińskiej. Miała pochodzić z rodziny spokrewnionej z Pepinem z Landen. Urodziła się podobno w Brombais, w pobliżu Jodoigne, w Brabancji. Gdy postanowiono wydać ją za mąż, odmówiła i schroniła się w borze, gdzie wiodła potem życie pustelnicze. Po śmierci otoczyła ją cześć wiernych, a rodzice, zmieniwszy swe poglądy, na miejscu jej eremu w Incourt wybudowali kościół. Co roku na Zesłanie Ducha Świętego wierni gromadzili się także przy studni, gdzie za przyczyną świętej spodziewali się uleczenia z gorączki lub puchliny wodnej. Wspomnienie obchodzono 14 lipca.