Ramwold

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: rand- 'okrągła tarcza ochronna' oraz -wald (goc. waltan) 'panować, władać'. Członem pierwszym może też być temat rzeczownika ram - hraban 'kruk'.

W Polsce poświadczone jest od XIII wieku w formach: Ramołt, Ramult, Ramot, Rejmołt.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Ranvoldus, Ranvaldus, Ramvoldus, niem. Ramwold, wł. Ramuoldo.

Ramwold, opat z Ratyzbony. Był mnichem u Św. Maksymina w Trewirze i miał już 70 lat, gdy św. Wolfgang wezwał go do Ratyzbony, aby opactwo Św. Emmerama oddzielić od mensy biskupiej i zreformować. W 975 r. Ramwold został więc niezależnym opatem i z energią zabrał się do dzieła. Pod jego rządami opactwo stało się ośrodkiem intensywnego życia religijnego, intelektualnego i artystycznego. Opat nie znalazł jednak zrozumienia u następcy św. Wolfganga, biskupa Gebharda, który chciał na powrót podporządkować sobie opactwo. Zmarł 17 czerwca 1000 r., mając już sto lat. Pochowano go w krypcie u Św. Emmerama, którą sam przygotował.