Romaryk

Jest to złożone imię pochodzenia germańskiego. W członie pierwszym występuje element hrom- (hruom, niem. Ruhm) 'sława', zaś w drugim rik- (rihhi, riks, gockie reiks) 'pan, władca'.

W Polsce to imię nie jest znane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Romaricus, fr. Romary, Romaric, Remiré, niem. Romarich, wł. Romarico.

Święty Romaryk. Jedyny o tym imieniu w hagiograficznych wykazach. Był synem jednego z tych potężnych rodów Austrazji, które w czasach Teudeberta II i Chlotara II wywierały wielki wpływ na rządy krajem. Niektóre z późnych utworów hagiograficznych utrzymywały, że był żonaty i że jego liczni potomkowie zajmowali później rozmaite stanowiska kościelne. Nie wydaje się to odpowiadać prawdzie. Nie był jeszcze związany węzłami rodzinnymi, gdy pociągnął go przykład Kolumbana, o którym zapewne głośno było wówczas na dworze. Udał się tedy do Luxeuil i został tam mnichem. Wtedy też zetknął się i zaprzyjaźnił ze św. Amatem. Gdy około r. 620 dostał lub - jak chcą inni - odzyskał od króla posiadłość Villa Habendum, założył tam z Amatem nowy klasztor, który na modłę klasztornego ośrodka w Agaunum (St. Moritz) był klasztorem podwójnym, tzn. miał także w pobliżu dom dla zakonnic. Położone wysoko w Wogezach opactwo nazywać się będzie później Remiremont (od Remiré). Romaryk był po Amacie jego drugim opatem. Zmarł 8 grudnia około r. 653. W r. 1051 Leon IX kazał jego śmiertelne szczątki przenieść na bardziej zaszczytne miejsce. Dokonano w ten sposób obrzędu, który spełniał wówczas tę samą rolę, co późniejsza kanonizacja.