Salwiusz
Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie wtórne cognomen utworzone od pierwotnego Salvus (zob. SALWIN). Salvius to 'pochodzący od Salvusa, z rodu Salvusa'.
Odpowiedniki obcojęz.: łac., niem. Salvius, fr. Salvy, Sauve, Saulve, wł. Salvio.
Co najmniej siedmiu świętych tego imienia odnaleźć można w starych zapisach i martyrologiach. Z tych siedmiu pominiemy tu jednego, którego martyrologia wspominały pod dniem 11 stycznia w grupie rzekomych męczenników hiszpańskich. Grupa powstała prawdopodobnie na skutek pomyłek kolejnych redaktorów Martyrologium Hieronimiańskiego; włączyli oni do niej tego męczennika afrykańskiego, o którym za chwilę.
Salwiusz, męczennik afrykański. Possydiusz w swoim Indiculus, wykazie pism św. Augustyna, odnotował dwa kazania, które wielki doktor wygłosił na cześć Salwiusza. Widniał też Salwiusz w starożytnym Calendarium Carthaginense, pod 11 stycznia. Wspomnienie przeszło potem do martyrologiów. Ale zwięzłe określenie in Africa nie pozwala ustalić, kiedy i gdzie dokładnie męczennik poniósł śmierć za wiarę. Potem utożsamiano go z innymi świętymi tego samego imienia. Martyrologium Rzymskie wspomina go tradycyjnie 11 stycznia.
Salwiusz (Sylwiusz), biskup Octodurum. Św. Eucheriusz, biskup Lyonu w latach 428- -450, dedykował mu pasję męczenników z Legii Tebańskiej (w Agaunum) i w tejże dedykacji nazwał go biskupem. Na której stolicy by zasiadał, nie wiemy. Przypuszcza się, że w Octodurum, które utożsamia się z Sion lub Martigny (w kantonie Valais). Niektórzy z badaczy gotowi są utożsamić Salwiusza z Poliniuszem Sylwiuszem, który swój Laterculus dedykował Eucheriuszowi. Wspomnienie obchodzone było 30 kwietnia.
Salwiusz, biskup Albi. Zrazu był prawnikiem. Potem został mnichem sub regula Patrum i opatem. Złożywszy urząd, zamknął się w rekluzji. W 574 r. powołano go na stolicę biskupią w rodzinnym Albi. Przyjaźnił się ze św. Grzegorzem z Tours, a występował przeciw Chilperykowi, królowi Neustrii, który uchodzić chciał za teologa. W 580 r. uczestniczył w synodzie w Braisnes. Zmarł w 584 r. na skutek epidemii. Wspomnienie obchodzi się 10 września.
Salwiusz (Sylwiusz), pustelnik z Normandii. Żył w VI stuleciu. Jako pustelnik miał przebywać na pograniczu Normandii i Pikardii. Potem zaś w miejscu nazwanym przez potomnych Saint-Saire-en-Brai (S. Salvius in Braga) zbudował klasztor, w którym przebywać będzie św. Ansegis. Wspomnienie pustelnika obchodzono 14 maja lub 28 października.
Salwiusz, biskup Amiens. Wedle najstarszej listy biskupów tego starożytnego miasta miał być czwartym z rzędu. Żyłby więc pod koniec VI i na początku VII stulecia. Wedle późnej i legendarnej Vita, założył opactwo w Montreuil-sur-Mer. Inne szczegóły z tego żywota są zapożyczeniami. Nie wspominały go wczesne martyrologia, widniał natomiast w sakramentarzu z Amiens. Wspomnienie obchodzono zrazu 28 października, potem 11 stycznia, czyli w tym samym dniu, co Salviusza z Afryki. Nowe Martyrologium powraca do terminu pierwotnego.
Salwiusz i Superiusz. Salwiusz pochodzić miał z Owernii. Jako biskup misyjny przybył do Karola Młota razem ze swym towarzyszem Superiuszem. Zatrzymali się potem w okolicach Valenciennes i tam właśnie zamordował ich Winegard, syn miejscowego grafa. Einhard nazwał ich potem męczennikami. W 801 r. u grobów zamordowanych powstało opactwo Saint-Saulve. Wspomnienie obchodzi się 26 czerwca.