Saturiusz

Imię łacińskie, a genetycznie cognomen, które dało początek gentilicium Saturius, utworzonemu typowym dla tej kategorii nazw osobowych sufiksem -ius od przymiotnika satur, -a, -um 'nasycony, syty; mocny'. Saturius zatem to 'syn, potomek ojca rodu noszącego cognomen Satur'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., niem. Saturius, hiszp., wł. Saturio.

Saturiusz, pustelnik. Tradycja przyjmuje, że urodził się w 493 r. w Sorii (starożytna Numancja). Po śmierci rodziców zamieszkał samotnie w grocie nad rzeką Duero. Z czasem przyłączył się do niego Prudencjusz, późniejszy biskup Tarazony, i on to umieścił na grobie swego mistrza napis: -Tu spoczywa sługa Boży Saturiusz, który przez 36 lat wiódł życie pustelnicze i wsławił się cudami. Zasnął w Panu 2 października roku 606-. Jest patronem miasta Soria.