Scholastyka

Imię pochodzenia łacińskiego; wywodzi się od pospolitego słowa scholasticus, -a, -um 'należący do szkoły, szkolny, student, retor'. W średniowieczu terminem scholastyk oznaczano przedstawiciela filozofii scholastycznej, a także kanonika kierującego z urzędu szkołą katedralną.

W Polsce imienia tego poza środowiskami zakonnymi nie używano.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang. Scholastica, fr. Scolastique, Scholastique, Esscolasse, Scolasce, Soulasse, Scolaste, hiszp. Escolastica, niem. Scholastika, wł. Scolastica.

Święta Scholastyka była siostrą św. Benedykta z Nursji. Urodziła się około r. 480. Według Grzegorza Wielkiego (Dialogi II, 33- -34), już w dzieciństwie poświęcona została na służbę Bożą. Przez jakiś czas przebywała prawdopodobnie w klasztorze w Piumarola, następnie niedaleko Subiaco, a w końcu pod Monte Cassino. Co roku spotykała się z bratem na rozmowę duchową. W związku z tym Grzegorz Wielki opowiada w Dialogach o przebiegu ostatniego spotkania. Scholastyka pragnęła rozmowę przedłużyć, na co Benedykt, czując się zobowiązany do powrotu w obręb klasztoru, przystać nie chciał. Wówczas spadł ulewny deszcz, który nie pozwolił patriarsze na ruszenie się z miejsca. Z konieczności spędził na rozmowie z siostrą całą noc. W trzy dni później zobaczył na modlitwie jej duszę w postaci gołębicy ulatującej ku niebu. Niebawem dotarła doń wieść o rzeczywistej śmierci siostry. Nastąpiła ona około r. 547. W martyrologiach Scholastyka wspominana była zawsze pod dniem 10 lutego. Jest patronką benedyktynek. Lud prosi ją o obronę przed burzą i o deszcz w czasie długiej suszy.