Sekundyn
Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie wtórne cognomen utworzone od praenomen Secundus za pomocą sufiksu -inus, który oznacza pochodzenie lub spieszczenie. Secundinus to 'należący do Secundusa' lub 'mały, kochany Secundus'.
W Polsce używane tylko w zakonach.
Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., niem. Secundinus, fr. Secondin, wł. Secondino.
Ponad dziesięciu świętych nosiło imię Sekundyn. Tu wystarczy jednak kilka słów poświęcić wspomnieniom sześciu. Pozostałe wspomnienia podają na ogół samo tylko imię, pośród innych męczenników. Tak jest np. z męczennikiem kartagińskim, wspominanym z Felicytą i Perpetuą.
Sekundyn, biskup w Atinie, męczennik. Do tego starożytnego miasta, położonego między Neapolem a Rzymem, miał dotrzeć jako towarzysz św. Marka, ewangelisty. Na przepowiadanie wiary wysłał ich rzekomo św. Piotr, apostoł. Byłby pierwszym biskupem tej miejscowości. Relikwie biskupa odkryto za pontyfikatu Grzegorza IX (+ 1241). Powstały wtedy Inventio oraz Miracula, które przypisywano Piotrowi z Atiny, sekretarzowi papieża. Wedle pierwszego z tych pism odkrycie zostało potwierdzone napisem: Secundini martyris beatae reliquiae.
Sekundyn, męczennik z Palestriny. Pod dniem 1 sierpnia wspomina go Martyrologium Hieronimiańskie, a Liber Pontificalis w biogramie Hadriana I (772-795) mówi o odnowieniu bazyliki poświęconej męczennikowi, którego ciało tam spoczywa. Wspomina go także dyplom z 1021 r.
Sekundyn, męczennik z Kordoby. Według późnej brewiarzowej lekcji, zginąć miał w 306 r., a zatem pod koniec prześladowania Dioklecjańskiego. Inni jego męczeństwo przesuwali na 260 r., ale nie jest też wykluczone, że był ofiarą prześladowania znacznie późniejszego, tego, które na Półwyspie Iberyjskim szalało za panowania Arabów. W Kordobie czczono go zawsze w dniu 20 kwietnia, ale Usuardus umieścił go w swym martyrologium pod 21 maja. Pod tym też dniem wymieniało go zwięźle Martyrologium Rzymskie (obecnie 20 kwietnia).
Sekundyn, biskup Ecany (dzisiaj Troia, w tzw. Kapitanacie, w południowej Italii). Na początku IX w. odnaleziono w Ecanie relikwie Sekundyna, który miał być pierwszym biskupem tego miasta. Na sarkofagu był odpowiedni napis z datą śmierci: 11 lutego. Epitafium pochodziło podobno z V lub VI stulecia. Nie jest rzeczą wykluczoną, że był w grupie biskupów afrykańskich, którzy szukali w południowej Italii schronienia w okresie prześladowania wandalskiego (za Genzeryka).
Sekundyn, czczony w Kapui. Wiązano go ze św. Pryskusem, ale ze wspomnienia umieszczanego pod dniem 11 lutego oraz z fabularnych akt, z których to wspomnienie zostało wzięte, nic konkretnego wywnioskować nie można. W związku z tym wysuwano rozmaite hipotezy, są one jednak bardzo kruche.
Sekundyn (Sechnal), uczeń św. Patryka. Miał z dwoma innymi przybyć w 439 r. do Irlandii, aby wspomóc w wysiłkach Patryka. Z tym ostatnim był podobno spokrewniony. Wedle innych, pochodził z północnej Italii. Najbardziej uzasadnioną wydaje się hipoteza, wedle której pochodził z kraju oznaczanego podówczas jako Galia armoricana. Po Patryku zasiadał jakoby na stolicy biskupiej w Armagh, ale bardziej ustalona tradycja dopatruje się w nim biskupa pomocniczego oraz utrzymuje, że zmarł przed Patrykiem. Inna znów tradycja uznała go za autora Audite omnes, pochwały św. Patryka. Dość pewne jest, że był fundatorem kościoła nazwanego Domnach Sechnaill, Dominica Secundini (dzisiaj Dunshaughlin, w hrabstwie Meath). Zmarł może w 447 r. Wspominany był w dniu 27 listopada.