Senzjusz

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie gentilicium lub cognomen Sensius, utworzone na podstawie wyrazu pospolitego sensus, -us 'zmysł, tkliwość, rozsądek'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang. Sensius, Sentius, wł. Senzio, Sensio.

Senzjusz, męczennik. Niektóre rękopisy Martyrologium Hieronimiańskiego wspominały go pod dniem 25 maja, ale Acta S. Mamiliani z męczennika uczyniły wyznawcę, który ciało tego ostatniego przeniósł do Giglio, a potem do miejscowości o nazwie Bieda. Wedle legendy miał być ofiarą prześladowań ariańskich z czasów panowania Konstancjusza II (337-361). Uprowadził go Genzeryk (około 455 r.!), ale miał zostać cudownie uwolniony. Przybył wtedy do Cagliari, potem do Civitavecchia. Żył następnie w eremie i słynął z cudów. Późniejsza wersja legendy utrzymywała, że z Bieda udał się do Spoleto i tam zmarł. Tam też w VIII w. wybudowano nad jego grobem bazylikę. W Bieda uczyniono to w IX stuleciu.