Serwul (Serwulus)

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen, w którego funkcji występuje wyraz pospolity servulus 'młody niewolnik'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., niem. Servulus, fr. Servule, wł. Servolo.

Odnotowano, że w martyrologiach widnieje czterech świętych o tym imieniu. Jeden z nich tworzy grupę z męczennikami z Adrumetum: Werulem, Sekundynem, Syrycjuszem oraz innymi, ale o nich wszystkich niewiele wiadomo poza datą wspomnienia: 21 lutego. Oto trzej pozostali:

Serwul (Serwiliusz), Zoil i inni, męczennicy. Wspominało ich Martyrologium Hieronimiańskie. Wedle Breviarium Syriacum zginęli w Listrze, w Likaonii, ale lokalizację ich męczeństwa zniekształcono później na Syrię, a następnie na Istrię. Zniekształcono także imiona uczestników męczeństwa. Gdy o Serwula chodzi, późna fabularna pasja widziała w nim nie tylko męczennika z Istrii, ale także patrona Triestu. Wspomnienie przypada 24 maja.

Serwul, biskup Werony. Jego rządy diecezją przypadać miały na pierwsze lata V stulecia, ale nie widniał na listach biskupów Werony. Nie jest rzeczą wykluczoną, że chodziło o jakieś relikwie, które do Werony dostały się skądinąd. W miejscowym martyrologium jego imię umieszczono pod dniem 26 lutego.

Serwul Paralityk. Grzegorz Wielki opowiada o nim w homilii oraz w swych Dialogach. Serwul był od urodzenia kaleką, a swe kalectwo znosił z doskonałym poddaniem. Codziennie na dziedzińcu Św. Klemensa zbierał jałmużny, którymi dzielił się potem z innymi biedakami. Był analfabetą, zakupił jednakże rękopisy i prosił innych o ich odczytywanie, a tak stał się znawcą Pisma św. W czasie jego pogrzebu rozległ się śpiew aniołów i rozszedł wokół niebiański zapach. Wspomnienie przypada 23 grudnia.