Serwus

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen, w którego funkcji występuje wyraz pospolity servus 'sługa, niewolnik'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., niem. Servus, fr. Servais, wł. Servo.

Serwus z Thuburbo. Niektórzy zakładali, jakoby dwóch świętych tego imienia pojawiło się w martyrologiach zachodnich, pod dniami 6 i 7 grudnia. W rzeczy samej chodzi o bohaterów z czasu prześladowania wandalskiego, których do martyrologiów wprowadzili Ado i Florus. Sporą grupę tworzyły przede wszystkim męczennice: Dionizja, Datywa, Leoncja i inne. Z nimi to łączono możnego chrześcijanina o imieniu Serwus (Serwiusz). On też występował osobno pod dniem 7 grudnia. Może nie był męczennikiem w pełnym tego słowa znaczeniu. Wiele wycierpiał, ale Wiktor z Wity, który o prześladowaniu opowiada, nie sprecyzował, jak zakończył życie. Dodajmy, że Thuburbo to miasto z Afryki Prokonsularnej, dziś Henszir Kasbat, w Tunisie.