Sewera

Imię pochodzenia łacińskiego, żeński odpowiednik męskiego SEWER.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., niem. Severa, fr. Sév-re.

Hagiografowie wymieniają dwie święte, które nosiły to imię. Mimo że istnienie jednej z nich jest co najmniej wątpliwe, przedstawiamy tu obydwie.

Sewera, Maksym, Sekunda, Marek i Kalendyn, męczennicy. Występują oni w pasji, którą uznano za utwór na wskroś legendarny, utkany z licznych nieprawdopodobieństw. Powstał on może dla usprawiedliwienia nazwy miasteczka Santa Severa, położonego w odległości 53 km od Rzymu. Na wspomnienie męczenników, których kreował chyba anonimowy autor pasji, wyznaczono dzień 29 stycznia.

Sewera, ksieni z Trewiru. Wedle mało wiarygodnego żywota św. Modoalda biskupa, była jego siostrą. Gdy około 650 r. biskup założył klasztor pod wezwaniem św. Symforiana, Sewera miała być w nim pierwszą przełożoną. Wedle innych niepewnych wzmianek była podobno dziewiątą z rzędu ksienią w trewirskim klasztorze Oeren, ale wtedy należałoby przyjąć, że żyła dopiero w VIII stuleciu. W Trewirze czczono ją od XIII w., a wspominano w dniu 13 sierpnia. Martyrologium Rzymskie wymieniało ją pod dniem 20 lipca.