Siard

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: sig- 'zwycięstwo' i -hard / -hart 'mocny, silny, trwały'. Postać Siard powstała z uproszczenia grupy spółgłoskowej w Sieghard.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Siardus, Sigehardus, Sighardus, ang., niem. Siardus, Sighardus, Sieghardus, fr. Siard, wł. Siardo.

Siard z Mariengaarde. Pochodził z Fryzji lub spod Bredy. Od wczesnych lat pozostawał pod opieką Fryderyka, założyciela opactwa nazwanego Ogrodem Matki Najśw., Hortus S. Mariae (Mariengaarde). Tam też przyjął habit norbertański. W 1194 r. obrano go opatem. Na stanowisku tym jaśniał pokorą i prostotą, a także gorącym nabożeństwem do Matki Najśw. Zmarł 13 listopada 1230 r. W 1594 r. dokonano, za zgodą Klemensa VIII, uroczystej elewacji. Po kilku translacjach relikwie w 1617 r. dostały się do Tongerloo. Kult zaaprobowano ostatecznie w 1728 r. Wspomnienie obecnie przypada 14 listopada (wcześniej 17).