Siagriusz

Imię pochodzenia greckiego: Syagrios; jest to cognomen utworzone od rzeczownika syagros 'łowca dzików'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Syagrius, gr. Syagrios, wł. Siagrio.

Hagiografowie mówią o dwóch świętych, którzy nosili to imię. Przedstawimy ich tu krótko.

Siagriusz, biskup Autun. Dobrze zaświadczony został w źródłach. Na stolicy biskupiej zasiadał mniej więcej w latach 561-600. Brał udział w wielu synodach: w Lyonie (567 i 581), w Paryżu (568, 570, 573) oraz w Mâcon (581 i 585). Merowiński król Gontran bardzo go szanował. W 596 r. przyjmował u siebie Augustyna, przyszłego arcybiskupa Canterbury, którego Grzegorz Wielki słał do Anglii. W trzy lata później tenże papież posłał Siagriuszowi paliusz w nagrodę za to, że poparł Augustyna. Biskup Autun chciał jeszcze uzyskać zgodę Brunhildy na zwołanie synodu dla przeprowadzenia reform, ale jego starania okazały się nadaremne. Wspomnienie obchodzono pierwotnie 2 września (dies natalis), a później 27 sierpnia (data sakry biskupiej).

Siagriusz, biskup Nicei (-) Wedle legendarnego opowiadania był synem jakiegoś dostojnika z dworu Karola Wielkiego. Po udziale w wyprawach wojennych wstąpił do opactwa Saint-Pons pod Niceą. Wedle inskrypcji, zachowanej we fragmentach, opactwo to powstało w latach 775-780; Siagriusz mógł więc być jego pierwszym opatem. To, że został biskupem Nicei, nie znajduje w dokumentach solidnego potwierdzenia. Wspomnienie przypada 23 maja.