Sofoniasz

Jest to przejęta do łaciny zgrecyzowana postać hebrajskiego imienia Szefanja, Szefanjahu 'opieka Jahwe'. Nosił to imię jeden z tzw. proroków -mniejszych-.

Odpowiedniki obojęz.: łac., ang., niem. Sophonias, fr. Sophonie, ros., ukr. Sofonija, wł. Sofonia.

Sofoniasz, prorok. Jest jednym z dwunastu, których z uwagi na skromne rozmiary pozostawionych przez nich ksiąg nazywano prorokami mniejszymi. Wedle tytułowego napisu jego własnej księgi, działał za panowania króla Jozjasza, zapewne w czasie jego małoletności, a w każdym razie przed przeprowadzeniem reformy, w latach 640-630 przed Chrystusem. Natomiast wedle genealogii zarysowanej w tym samym tytułowym wierszu, był czwartym z rzędu potomkiem Ezechiasza, może króla Ezechiasza. Jego księga składa się z następujących części: zapowiedzi sądów Bożych nad Jerozolimą i wszystkimi ludami świata; gróźb skierowanych do niektórych narodów; przestróg dla Jerozolimy oraz jej duchownych i świeckich przywódców; zapowiedzi oczyszczenia i nadchodzącego ocalenia. Nie miejsce tu na szersze omawianie księgi - jest to sprawą biblistów; zaznaczmy tylko, że Sofoniasz okazał wierność dla tradycji przekazanej mu przez poprzedników, ale tę tradycję zarazem pogłębiał. W synaksariach bizantyńskich uczczono go wspomnieniem pod dniem 3 grudnia. Pod tym samym dniem wspominało go martyrologium syryjskie, a Koptowie czynili to w dniu 4 lipca. W dawnych martyrologiach łacińskich go nie było. Dopiero Baroniusz poszedł za Bizantyńczykami i wymienił go, jak oni, pod dniem 3 grudnia.