Sorus

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen od wyrazu pospolitego sorus, który jest nazwą ryby (z greckiego).

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Sorus, fr. Sour, Sore, wł. Soro.

Sorus, pustelnik i opat z Terrasson. Pochodził z Owernii. W Genouillac wdrażał się do życia ascetycznego pod kierunkiem opata Salana. Potem udał się do Peyrelevade i tam razem z dwoma towarzyszami, Armandem i Cyprianem, wiódł życie oddane modlitwie. Gdy mieszkańcy okolic, zaciekawieni ich sposobem życia, zaczęli się do nich gromadnie schodzić, porzucił towarzyszy i zamieszkał w Terrasson, w grocie pośród skał. Po czternastu latach życia eremickiego zbudował tam małe oratorium, a gdy potem wyleczył z trądu króla Burgundii Guntrana, założył także klasztor oraz hospicjum dla biednych i podróżujących. Opactwo, które dzięki temu powstało, zwało się później Saint-Sour. Święty zmarł podobno 1 lutego 580 r.