Specjozus

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen Speciosus 'piękny, znaczny'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. ang., niem. Speciosus, fr. Spécieux, wł. Specioso.

Specjozus z Terraciny. Wiemy o nim z Dialogów Grzegorza Wielkiego. Specjozus ze swym bratem Grzegorzem przystał do św. Benedykta, rozdawszy wszystkie swe dobra ubogim. Patriarcha skierował go do klasztoru w Terracinie. Po pewnym czasie wysłano go stamtąd dla załatwienia jakichś spraw w pobliże Kapui. Grzegorz któregoś dnia miał wizję i ujrzał duszę Specjoza opuszczającą ciało. Udał się zaraz w kierunku Kapui i stwierdził, że rzeczywiście zmarł. Do wczesnych martyrologiów Specjoza nie wpisano. Odnotował go dopiero Piotr de Natalibus, a potem Baroniusz, jak tylu innych z Dialogów, wprowadził do Martyrologium Rzymskiego pod dniem 15 marca. Wspomnienie zostało zresztą błędnie zlokalizowane (w Rzymie).