Switun

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: swit- - swind (zob. SWENTIBOLD) i -wuni / -wini 'przyjaciel'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Suithinus Swithunus, ang. Swithun, Swithin, niem. Swithun, Suithun, Swithin.

W hagiografii anglosaskiej odnajdujemy dwóch świętych tego imienia, których tu przedstawimy.

Switun, biskup Winchesteru. Urodził się około 800 r. Dość wcześnie zaczął wstępować na stopnie kariery państwowej. Był najpierw kanclerzem króla Esseksu, Egberta, i wychowawcą jego syna Etelwulfa. Ten ostatni wyniósł go w 852 r. na stolicę biskupią w Winchesterze. Został również najbardziej zaufanym doradcą królewskim. Zmarł 2 lipca 862 r. W 971 r. szczątki biskupa uroczyście przeniesiono do nowo wybudowanej katedry w Winchesterze. Kult rozszerzył się potem na całą Anglię. Henryk VIII kazał grób świętego zniszczyć. Wspomnienie obchodzono 2 lipca, a ponadto 15 lipca (translacja) oraz 30 października (rocznica sakry biskupiej).

Switun Wells. Urodził się około 1536 r. w Brambridge pod Winchesterem jako syn Tomasza i Marii z domu Mompesson. Większość życia spędził na wsi, mimo to był dobrym znawcą języków i posiadał spore rozeznanie we współczesnym świecie. W 1586 r. ożenił się i osiadł w Londynie. Wcześniej jeszcze, bo w 1582 lub 1583 r., przeszedł na katolicyzm. Kilkakrotnie był więziony. Po raz ostatni przychwycono go, gdy udzielał gościny ks. Edmundowi Genningsowi. Razem z nim zginął 10 grudnia 1591 r., powieszony przed swoim domem. Jego żona Małgorzata jeszcze długo po jego śmierci trzymana była w więzieniu. Zmarła w 1602 r. Wiele wycierpiał też jego brat, Gilbert. Switun, razem z innymi męczennikami angielskimi, został beatyfikowany w r. 1929, a kanonizowany w 1970. Wspomnienie przypada 10 grudnia.