Sylweriusz

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen od wyrazu pospolitego silva 'las'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., niem. Silverius, fr. Silv-re, wł. Silverio.

Sylweriusz, papież. Był synem papieża Hormizdasa, a urodził się we Frosinone, w rzymskiej Kampanii. Gdy zmarł Agapit I, był subdiakonem, ale pod naciskiem króla Ostrogotów, Teodohada, obrano go na następcę zmarłego w Konstantynopolu papieża. Na stolicę św. Piotra wstąpił w czerwcu 536 r. i niemal od razu znalazł się w sytuacji nad wyraz trudnej. Ostrogotów skłonił do wycofania się z Rzymu, ale gdy Wityges, nowy ich król, stanął znów pod murami Rzymu, a Belizariusz gotował się do obrony miasta, niechętni papiestwu stronnicy bizantyńscy oskarżyli papieża Sylweriusza o zdradzieckie spiskowanie z Ostrogotami. Belizariusz kazał go wówczas zdetronizować i zesłać na wygnanie. Na jego miejsce obrano kandydata cesarzowej Teodory, diakona Wigiliusza. Sylweriusz został deportowany do Patary (w Licji). Interwencja biskupa tego miasta sprawiła, że postanowiono Sylweriusza odesłać do Rzymu i tam uczciwie zbadać stawiane mu zarzuty. Wigiliusz, zagrożony na swym stanowisku, wymógł wówczas na Belizariuszu, żeby poprzednika osadzono na wyspie Palmaria. Wyczerpany i złamany przeżyciami, Sylweriusz 11 listopada 537 r. zrzekł się godności i w kilka tygodni później, 2 grudnia tegoż roku, umarł. Późniejsza legenda uczyniła zeń męczennika. Obalić go miały intrygi Teodory, która mściła się na nim za to, że nie chciał potępić uchwał chalcedońskich. Ado jako pierwszy wprowadził Sylweriusza do martyrologium, i to w sposób zupełnie dowolny pod dniem 20 czerwca. Baroniusz powtórzył ten zapis. W nowym Martyrologium wybrano termin właściwy - 2 grudnia.