Symplicjan

Odpowiedniki obcojęz.: łac., niem. Simplicianus, fr. Simplicien, wł. Simpliciano.

W martyrologiach i księgach liturgicznych spotykamy pod tym imieniem dwóch wyniesionych na piedestał chrześcijańskiego kultu.

Symplicjan, męczennik. Czczą go w Poitiers i w okolicy i wiążą jego męczeństwo z początkami chrześcijaństwa w tych stronach. Został podobno skazany na śmierć przez własnego ojca, który był tam wysokim urzędnikiem rzymskim. Męczeństwo miało się dokonać w pobliżu miasta, in prato Ponti S. Cypriani contermino, ubi Crux memoriae causa antiquitus posita est. Wszystko to wiemy jednakże z bardzo późnych świadectw kultu, bo dopiero z XII-XV w. Wspomnienie męczennika obchodzono 31 maja.

Symplicjan, biskup Mediolanu. Był następcą św. Ambrożego. Do wiary doprowadził sławnego retora Mariusza Wiktoryna, potem oddziałał na Ambrożego. Wielki biskup przygotował go z kolei do objęcia stolicy i był jego wiernym przyjacielem; świadczą o tym zachowane listy Ambrożego. Augustyna zaś spotkał Symplicjan tuż przed jego nawróceniem. Wielki doktor cenił teologiczne wyrobienie Symplicjana i zadedykował mu dziełko De diversis quaestionibus ad Simplicianum oraz wspominał w swoich Wyznaniach (VIII, 2). Prestiż, jaki Ambroży zdobył dla stolicy mediolańskiej, wiernie zachował. Papież Anastazy I radził się go w sprawach orygenizmu. Był w kontakcie z Paulinem z Noli. Korespondował ponadto z biskupem Trydentu, zaś synody kartagiński (397) i toledański (400) wysłały do niego listy. Nie zachowały się jego własne listy. Dodajmy jeszcze, że on to założył biskupstwo w Turynie. Zmarł około 400 r. Pochowano go w kościele, który później nazwano San Simpliciano. Wspomnienie przypada 15 sierpnia.