Tancha (Tanka)

Imię pochodzenia prawdopodobnie germańskiego, od swn. słowa danc 'podziękowanie, łaska, wspomnienie'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., niem. Tanca, Tancha, fr. Tanche.

Tancha z Troyes. Czczono ją w XI i XII stuleciu i to ze sporą intensywnością. Nieznane są natomiast początki kultu, a późna pasja nie zasługuje na zaufanie. Wedle tego opowiadania Tancha pochodziła z Antiochii. Na skutek prześladowań (muzułmańskich-) miała stamtąd razem z rodzicami wyemigrować w okolice Arcis-sur-Aube (Aube). Pewnego dnia rodzice udali się w odwiedziny do swego krewnego, ją zaś pozostawili w domu. Krewny, który bardzo ją lubił, posłał potem po nią swego sługę, a ten w drodze robił dziewczynie niedwuznaczne propozycje, potem chciał ją zniewolić, a w końcu zadał jej śmiertelne ciosy. Po swym zgonie męczennica czystości zabrała swą głowę i zaniosła ją do klasztoru Notre-Dame-Aux-Nonnains w Troyes, gdzie ją też ze czcią przechowywano. Wzywano Tanchę w romaitych dolegliwościach urologicznych. Wspomnienie obchodzono 10 października.