Tarach

Imię pochodzenia semickiego (hebrajskiego) Terach, Tarach 'guzdrała'. Greka przejęła je jako Thara, łacina zaś Thare. Według biblijnej Księgi Rodzaju nosił je ojciec Abrahama (Rdz 11, 24-26). Imię używane w Kościele greckokatolickim.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Thare, Tharacus, gr. Thara.

Tarach, Probus i Andronik, męczennicy. W Martyrologium Rzymskim widnieją pod 11 października jako bohaterowie wiary z Cylicji. Pochwałę zaczerpnięto z łacińskiej pasji, przeróbki z greckiej, a ta ostatnia uchodziła wprawdzie za autentyczne Acta, ale po dokładniejszej analizie okazała się utworem nie zasługującym na wiarę, zgrabnie zszytym z wątków, które są wątkami powtarzanymi i u znawców uchodzą za tzw. loci communes średniowiecznej hagiografii. Pozmieniano też chyba nazwy miejscowe, na co wpłynęły może późniejsze objawy intensywnej czci oraz kult poprzenoszonych relikwii. Wedle legendarnego opowiadania, zginęli w Anazarbo, w Cylicji, a Tarach pochodzić miał z Claudianopolis, w Izaurii. W Martyrologium Hieronimiańskim wspominani byli w rozmaitych dniach. Grecy, którzy bardzo czcili tych męczenników, wspominali ich 12 października. Auksencjusz, biskup Mopsuestii (dziś Misis, w pobliżu Tarsu), wybudował pod miastem bazylikę na ich cześć. W Anazarbo szczycono się z posiadania relikwii. Podobnie w 483 r. Martyriusz, biskup Jerozolimy, złożył relikwie w klasztorze Św. Eutymiusza. Sewer z Antiochii głosił ich cześć. Wreszcie w Konstantynopolu wybudowano pod ich wezwaniem dwa kościoły.