Tatul

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen utworzone jako spieszczenie na podstawie wyrazu z języka dziecięcego tata. Nie można też wykluczyć orientalnego (ormiańskiego) pochodzenia imienia.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Tatulus, gr. Tatoulos.

Tatul, Waros i Tomasz, święci ormiańscy. Mieli być uczniami Mesropa Masztoca, twórcy alfabetu ormiańskiego (około 361-440). Prowadzili najpierw życie pustelnicze, potem przedzierzgnęli się w cenobitów i walnie przyczynili do rozwoju tego sposobu życia. Można powiedzieć, że dali początek życiu zakonnemu w Armenii. W założonym przez siebie klasztorze złożyli relikwie świętego poprzednika. Mieli też przyswoić językowi ormiańskiemu niektóre pomniki interesującej rodaków hagiografii. Ich uczniami było siedmiu chrotofagów, to znaczy ascetów, którzy żywili się wyłącznie roślinami: Teonas, Polikarp, Symeon, Epifaniusz, Demariusz, Jan i Narcyz. Chrotofadzy zginęli potem z rąk Persów jako męczennicy. Wszystkich razem wspominano w Armenii w dniu 30 września.