Tatwin

Imię pochodzenia germańskiego, genetycznie złożenie z członów: tat- 'czyn' i -win 'przyjaciel'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Tatvinus, ang., niem. Tatwin.

Hagiografowie anglosascy wymieniają dwóch świętych Tatwinów. Pustelnik z Croyland, wspominany w dniu 31 października razem z Cissą i Egbertem, znany jest wyłącznie ze wzmianki w żywocie św. Gutlaka (+ 714), w którego czasach żył. Tego pominiemy. Drugim natomiast jest

Tatwin, arcybiskup Canterbury. Beda wychwalał go jako męża roztropnego, bogobojnego i pilnego. Był najpierw mnichem w Bredan, w królestwie Mercji. Za sprawą króla Etelbalda powołany został na arcybiskupstwo do Canterbury. Rządził krótko, ale wiemy, że konsekrował biskupów z Lindsey i Selsey (733). Pozostawił po sobie Enigmata i Grammatica, które nie są pismami oryginalnymi, ale świadczą o wiedzy i pracowitości autora. Tatwin zmarł prawdopodobnie 30 lipca 734 r. W 1091 r. dokonano translacji jego relikwii.