Tauryn

Jest to imię wywodzące się z łacińskiego cognomen Taurinus, utworzonego od nazwy etnicznej Taurini (mieszkańcy Ligurii w górnym biegu Padu; stąd też nazwa miasta Turyn). Nazwa Taurini wiąże się etymologicznie z łacińskim słowem taurus 'byk'.

Imię to nie jest w Polsce używane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Taurinus, fr. Taurin, Aurin, Thurin, Turin.

Hagiografowie wymieniają trzech świętych tego imienia. Dwóch z nich, rzekomy biskup z Eauze, który stolicę biskupią miał przenieść do Auch; oraz męczennik pochowany w Porto - jeden i drugi wspominany był w dniu 5 września - to postacie enigmatyczne, trudne do zidentyfikowania. Z nieco lepiej rozpoznanych pozostaje wyłącznie

Tauryn z Evreux. Autor Żywota z IX w., który zwie siebie Deodatem, próbował z Tauryna, pierwszego biskupa Evreux, uczynić towarzysza Dionizego Areopagity. Miał być, jak Dionizy, wysłany przez papieża na przepowiadanie Ewangelii w Galii. Sam Deodat, który niebacznie zdradził swe późne pochodzenie, nazwał się duchowym synem Tauryna. Nic dziwnego, że bollandyści, ujawniając ten łatwy do rozpoznania falsyfikat, nazwali Deodata znakomitym bajarzem (fabulator insignis). W rzeczywistości Tauryn żył pod koniec IV lub na początku V stulecia. Dość wcześnie wpisano go do martyrologium pod dniem 11 sierpnia. Biskup Landulf z Evreux dokonał podniesienia jego relikwii i zbudował bazylikę, przy której wkrótce potem powstało opactwo benedyktyńskie Saint-Taurin. Od r. 1636 należało ono do sławnej kongregacji maurynów. Dziś znajduje się tam tylko kościół parafialny.