Teodemir (Teodomir)

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: theud- 'lud, plemię, naród' oraz -mer - -mir 'sławny, znakomity'.

Odpowiedniki obcojęz: łac. Theodemirus, Teodemirus, ang., niem. Theodemar, Thedomir, hiszp. Teodomiro, wł. Teodemiro.

W poczcie świętych średniowiecza mężowie tego imienia pojawiają się dwukrotnie. Dwóch też zwięźle omówimy:

Teodemir, opat z Micy. Wiadomości o tym, który nazwany został trzecim opatem klasztoru położonego na terenie diecezji orleańskiej, są bardzo późne i bardzo niepewne. Opactwo założono w VI stuleciu, natomiast wzmianki o świętym pochodzą z IX stulecia. Wtedy mianowicie sporządzono żywoty świętych Mesmina i Lifarda i w tych to pisamach epizodycznie pojawia się Teodemir. Jego żywot napisano natomiast dopiero pod koniec X w. Miał być kanonikiem w Orleanie, potem mnichem, w końcu opatem. Ten sam autor twierdzi, że w IX w. relikwie Teodemira przeniesiono z Orleanu do Micy. W opcatwie jego wspomnienie obchodzono 19 listopada.

Teodemir, męczennik z Kordoby. Mówi o nim w swym Memoriale Sanctorum św. Eulogiusz. Pochodził z Carmony koło Sewilli. Był chyba mnichem w samej Kordobie. Śmierć męczeńską poniósł 25 lipca 851 r., a więc w pięć dni po św. Pawle, diakonie. Ciało pochowano w bazylice Św. Zoila. Niesłusznie czyniono zeń później biskupa Calahorry, który miał występować przeciw Klaudiuszowi, herezjarsze z Turynu. W dawnych martyrologiach nie widniał.