Teotym

Imię pochodzenia greckiego, złożone z członów: theo- 'Bóg' i -tim od czasownika tima- 'bać się, drżeć'. Theótimos zatem to ten 'który boi się Boga'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., niem. Theotimus, gr. Theótimos, Diótimos, Thiótimos, ros. Fieotim, ukr. Teotym, wł. Teotimo.

Teotym, męczennik palestyński. Jego także Martyrologium Rzymskie wspomina razem z innymi. Wymienia go pod dniem 20 kwietnia, ale można wątpić w to, czy pierwotnie widniał pod tym terminem i w całym wymienionym towarzystwie. W każdym razie Teotym, Filoteusz i Tymoteusz byli młodzieńcami, których prześladowanie, prowadzone przez okrutnego zarządcę Urbana, ogarnęło na terenie Palestyny. Prawdopodobnie wspomina o nich, nie wymieniając ich imion, Euzebiusz. W oparciu o jego właśnie zwięzłą relację dołączono potem młodzieńców do szerzej przedstawionego męczennika Domnina. Prawdopodobnie też, jak ten ostatni, dręczeni byli najpierw w kopalni kruszcu, dammati ad metalla. Zginęli w 307 lub 310 r. Różne wersje zwięzłego opisu Euzebiusza były zapewne okazją do zamieszczania ich wspomnień pod rozmaitymi datami: 1 lub 6 listopada, 4 maja itp.

Teotym, biskup Tomi. Pisali o nim w swoich Historiach Kościoła Sokrates (VI, 12) i Sozozomen (VII, 26; VIII, 14). Z pochodzenia był Scytą. Na stolicy biskupiej w Tomi (w miejscu dziejszej Konstancy) zasiadał w latach 392-403. Hunowie, których starał się nawracać, nazywali go -bogiem Rzymian-. W czasie sporów wokół osoby Jana Chryzostoma stał po stronie tego ostatniego, a w 402 r. otwarcie ganił wystąpienia Epifaniusza z Salaminy przeciw Orygenesowi. Grecy i redaktorzy martyrologiów łacińskich do swych wspomnień go nie włączali. Dopiero Baroniusz, opierając się na tekście Sozomena, wpisał go pod dniem 20 kwietnia do Martyrologium Rzymskiego.