Trankwil

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen utworzone na bazie wyrazu pospolitego tranquillus 'spokojny, cichy, zgodny'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Tranquillus, Tranquilus.

We wczesnej francuskiej hagiografii pojawia się pod tym imieniem dwóch mężów, ozdabianych tytułem sanctus. Przedstawiamy zwięźle obydwóch:

Trankwil, opat z Saint-Maurice (Agaunum). Jest jednym z bohaterów Vita abbatum Acaunensium, pomnika wczesnej merowińskiej hagiografii, który za naszych czasów stał się przedmiotem uczonych sporów. Nie należy en bloc odrzucać jego historycznej wartości. Trankwil był wedle tego opowiadania czwartym opatem słynnej siedziby mnichów, bezpośrednim następcą Achiwa. Zmarł podobno w osiemdziesiątym szóstym roku

życia, około 526 r. Wspomnienie obchodzono 12 grudnia.

Trankwil, opat z Dijon. Wspomina go Grzegorz z Tours, który też zwie go błogosławionym wyznawcą. Miał być opatem u św. Benigna, ale w De gloria confessorum opatrzony został tytułem biskupa. Czy zasiadał na stolicy w Dijon i kiedy- Wedle kroniki klasztornej z XI w. był następcą Eustadiusza, pierwszego opata wspomnianego klasztoru, który założono w 535 r. Życie miałby zakończyć około 540 r. Wspomnienie obchodzono później w dniu 15 marca.