Tygriusz

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen od nazwy pospolitej tygrysa.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Tigrius, gr. Tygriós.

Tygriusz i Eutropiusz. Należeli do kleru konstantynopolitańskiego. Pierwszy z nich był kapłanem, drugi lektorem. Nie chcieli się pogodzić z dekretem Arkadiusza, skazującym Jana Złotoustego na wygnanie. Nie chcieli też konsekwentnie uznać Arsacjusza, nowo mianowanego biskupa, którego uważali za intruza. Prefekt Optat kazał ich aresztować. Oskarżono ich następnie o to, że podpalili katedrę i pałac senatu. Tygriusza w rozmaity sposób męczono, potem zesłano do Mezopotamii. Zmarł tam w 406 r. Eutropiusz zmarł na skutek tego, co przyszło mu wycierpieć we wzięzeniu. Grecy ich do swych synaksariów nie spisali. Bardzo późno pojawili się w martyrologiach łacińskich. W Martyrologium Rzymskim widnieją pod dniem 12 stycznia.