Ulbert

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: uodal- 'ojcowizna, dziedzictwo, majątek dziedziczny' i -bert/-berht/-brecht 'jasny, wspaniały, błyszczący, znakomity'. Występuje w formach obocznych: Ulbrecht i Olbert.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Ulbertus, ang., niem. Ulbert, fr. Olbert, Obert, wł. Ulberto.

Ulbert (Ulbrecht, Olbert) z Oosterhout. Miał być prostym robotnikiem. Kiedyś przydybał na przestępstwie dwóch złoczyńców. W zemście za to naszli go, gdy spał, i zabiwszy, w jego rękę włożyli skrwawiony sztylet. Z niego samego chcieli zrobić mordercę. Kiedy się to miało stać, nie wiemy. Domniemywa się, że w VIII lub w IX stuleciu. Nie wiadomo też w końcu, gdzie znajdują się szczątki Ulberta: w Li-ge czy też w Tuluzie. Do tej ostatniej mieli je zabrać Francuzi. Ulberta czczono zawsze w Oosterhout oraz w całej okolicy Bredy. Wspomnienie obchodzono 22 listopada.