Ursjusz

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen lub nomen gentilicium od pierwotnego Ursus 'niedźwiedź'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., niem. Ursius, wł. Ursio.

Ursjusz spod Vincenzy. Miał być z pochodzenia Frankiem. Wychowywał się na dworze Karola Wielkiego. Potem odznaczył się, służąc w armii i na skutek tego wiele przebywał poza domem. Gdy doń wrócił, nieświadomie zabił swego ojca. Udał się wtedy do Rzymu i stawił się przed Hadrianem I. Potem wiele pielgrzymował i to zarówno na Wschodzie i na Zachodzie. W końcu osiadł jako pustelnik na Monte Summano. Tam też zmarł. Wszystko to jako żywo przypomina legendę o Julianie Gościnnym. W rzeczy samej o Ursjuszu nic z wczesnych pism nie wiemy. Pojawił się dopiero w pierwszej drukowanej edycji Catalogus Sanctorum Piotra de Natalibus (1493). Widniał pod 3 maja. Należy jednak zauważyć, że jakieś ślady kultu pochodzą z XII i XIII stulecia.