Waldetruda

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: wald- / walt- 'panować, rządzić, władać' i -trud - -traut 'wierny, drogi, miły' lub -trud - -drudis 'moc, siła'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Valdetrudis, Valdetruda, ang. Waldtrude, fr. Waudru, Vaudru, niem. Waldetrudis, Waltraud.

Waldetruda, ksieni z Mons. Była siostrą św. Adelgundy, a córką Walberta i Bertylli, o których mówiło się powyżej. Jej mężem został św. Wincenty Madelgariusz. Miała z nim czworo dzieci: Adeltrudę, Landrycha, Dentlina i Madelbertę. Potem przekonała męża do separacji i wstąpienia do klasztoru. Za radą Gislena wybudowała w Castrilocus, w późniejszym Mons, klasztor, w którym też zamieszkała. Zmarła w nim 9 kwietnia pod koniec VII stulecia. Klasztor zrujnowali później Normanowie, a odbudowały benedyktynki. W XII stuleciu zamieszkały w nim kanoniczki. Natomiast w IX w. zredagowano w nim żywot Waldetrudy. Odtąd też, a może wcześniej, rozwijał się kult tej świętej. Mimo to do Martyrologium Rzymskiego wprowadzono ją dopiero w 1679. W Mons, gdzie spoczywają jej relikwie, wspomnienie obchodzi się bardzo uroczyście.