Waryn (Gwaryn, Geryn)
Imię pochodzenia germańskiego, genetycznie skrócenie imion dwuczłonowych typu: Warinbold, Warenfrid, Warinheri itp. Człon warin- / werin- / warn- oznacza 'bronić się; zabezpieczać przed czymś'. Nagłosowe G- jest związane z romanizacją imienia.
Odpowiedniki obcojęz.: łac. Gerinus, Varinus, Guarinus, ang. Warren, Guarinus, fr. Guérin, Gérin, niem. Warin, Guarinus, wł. Guarino.
Pięć wybitnych postaci średniowiecza opatrywanych było zaszczytnym tytułem święty. Przedstawimy po kolei wszystkich:
Waryn (Gwaryn, Gweryn, Weryn), hrabia Paryża. Był bratem św. Leodegara, biskupa Autun, i dziadem Rotru, żony Karola Młota. Za małżonkę pojął Guncę, której brat był biskupem w Troyes. Miał z nią co najmniej dwóch synów, Grimberta i Liewina. Razem z Leodegarem należał do stronnictwa burgundzkiego, które popadło w konflikt z majordomem Neustrii, Ebroinem. Ten ostatni zdołał ich pokonać, po czym poprzysiągł im śmierć. Waryn został przywiązany do pala i ukamienowany. Egzekucji dokonano zapewne 25 sierpnia 677 r. pod murami zamku w Vergy, na terenie diecezji Autun. Nie wydaje się, aby zabitego otoczyła spontaniczna cześć wiernych. Kult pojawił się chyba późno, ale dzięki pokrewieństwom rodzinnym dotarł także do Alzacji oraz Nadrenii. Do Martyrologium Rzymskiego wpisano Waryna pod dniem 2 października (Gerinus). Wspomina się go razem z bratem - Leodegarem.
Waryn, opat Nowej Korbei (Korvey). Był synem hrabiego Ekberta i św. Idy. Wychowywał się na dworze Karola Wielkiego. Był też uczniem Paschazjusza Radberta. Gdy w 826 r. zmarł Adelhard, z Walą współrządził opactwem w Nowej Korbei. Drogi dwóch opatów rychło się jednak rozeszły. Wala, utraciwszy zaufanie cesarza, usunąć się musiał do Noirmoutier, gdy tymczasem Waryn pozyskał sobie względy Ludwika Pobożnego, stał się niemal jego zaufanym. On to miał w swym opactwie strzec Hilduina z Saint-Denis, jednego z wodzów rewolty wywołanej w 830 r. W rok później Waryn objął także urząd opata w Rebais. W 836 r. dokonał translacji relikwii św. Wita z Saint-Denis do Korvey. Wiemy, że kult tego męczennika rychło zdobył tam sobie wielką popularność. Rozgłosu nabrało także samo zarządzane przez Waryna opactwo. Przyjęto do niego 58 kandydatów. Opat zmarł w 856 r. Zachowała się jego korespondencja z Radbertem.
Przegląd źródeł i literatury w DHGE 19 (1981), 1273-1275. Zwięźle w LThK 10 (1965), 957 n. - Ikonografia w LCI 8 (1976), 593.
Waryn z Montserratu. Jest postacią z legendy o początkach słynnego opactwa. Był w tym miejscu eremitą. Przyprowadzono doń kiedyś dwunastoletnią Riquildę z prośbą, by uzdrowił ją z obsesji. Waryn dokonał tego, o co go proszono, ale uzdrowiona miała u niego pozostać jeszcze przez kilka dni. Uległ wtedy pokusie, dopuścił się gwałtu, a potem zbrodni. Skruszony, udał się po rozgrzeszenie do Rzymu. Otrzymał je pod warunkiem surowej pokuty, której kres objawi mu małe dziecko. Na czworakach wrócił do swej groty, nigdy już nie podnosił oczu ku niebu, żywił się zaś samą trawą i wodą. Po siedmiu latach odkryli go w takim stanie myśliwi i jako dziwny stwór zabrali ze sobą na zamek w Valldaun. Tam właśnie niemowlę, trzymane na ręku niańki, odezwało się nagle: -Janie Warynie, podnieś się, bo Bóg ci już przebaczył-. Publicznie przyznał się wtedy do wszystkiego. Potem odnaleziono ciało Riquildy, ta zaś ożyła i niebawem na Montserracie założyła słynne opactwo. Dodajmy, że według historyków jego początki umieścić należałoby w r. 888 i wiązać z darowizną księcia Guifreda. Ale legenda o Warynie rozwijała się wedle swojej logiki. Przerabiano ją wierszem i prozą. Ukazywano na deskach teatru i opiewano w spektaklach operowych. Wielu hiszpańskich pisarzy czerpało z niej oburącz i nawiązywało w rozmaity sposób. Miała też legenda swych poprzedników. Nie wchodząc w szczegóły źródłowych dociekań, wystarczy tu zaznaczyć, że niemal identyczne opowiadanie znajdujemy w żywocie św. Jakuba Palestyńskiego (IV w.), który przebywał w grocie położonej u stóp góry Karmel i którego wspominano potem w dniu 28 stycznia.
Waryn, biskup Sion. Urodził się w Mousson, w Lotaryngii, około 1065 r. Miał 20 lat, gdy wstąpił w Molesmes do benedyktynów. Przed 1093 r. przeszedł do nowo założonego opactwa w Aulps (Chablais), na terenie diecezji genewskiej. W bliżej nie określonym czasie został tam opatem. W 1120 r. uniezależnił opactwo od Molesmes. Otrzymał potem wąwóz (la combe) w Cessens, w którym powstanie opactwo znane dzisiaj jako Hautecombe. W 1136 r. opactwo afiliowało się do Clairvaux, a tak przyłączyło się do cystersów. W dwa lata później Waryna obrano biskupem Sion. Ostały się ślady aktów prawnych, w których jako biskup uczestniczył. Na wiosnę 1148 r. spotkał zapewne papieża Eugeniusza III, który przez przełęcz Świętego Bernarda przejeżdżał do Francji. On sam, gdy był w drodze, ciężko zaniemógł. Dowieziono go do Aulps i tam 27 sierpnia 1150 r. wyzionął ducha. U cystersów wspominano go zawsze jako błogosławionego.
Waryn, kardynał i biskup Palestriny. Urodził się w możnej rodzinie w Bolonii w 1085 r. Wcześnie znalazł się w szeregach miejscowego kleru. Zrezygnowawszy z dóbr, które obrócił na ufundowanie szpitala, został w Santa Maria di Reno kanonikiem regularnym. Przebywał potem u kanoników w Pawii. Około 1139 r. chciano go tam mianować biskupem, ale bojąc się zbytnich trosk doczesnych, godności nie przyjął. Usunął się następnie do Lukki. Nie mógł jednak obronić się przed naleganiami Lucjusza II, z którym był spokrewniony: 22 grudnia 1144 r. mianowany został kardynałem-biskupem Palestriny. Nie wydaje się, żeby na terenie Kurii Rzymskiej przejawiał żywszą aktywność. Wiódł nadal życie surowe, a dochody rozdawał ubogim. Zmarł 6 lutego 1159 r. Pochowano go w katedrze, gdzie od razu zaczęto czcić go jako świętego. Ten spontaniczny kult zaaprobował podobno Aleksander III, ale śladu tej papieskiej decyzji nie odnaleziono.