Wasnulf

Jest to imię germańskie, złożone z członów: was- od Wasu 'boga wichrów' i -wolf / -wulf / -ulf 'wilk'. Element was- może też pochodzić od czasownika wachsen 'stawać się mocnym, wielkim; wyrastać'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Wasnulfus, Wasnulphus, fr. Wasnon, Wasnulphe, wł. Vasnulfo.

Wasnulf, czczony w Condé-sur-l'Escaut. Nie zachował się żaden wczesny żywot tego wyznawcy z VII lub VIII w. Wedle późnych i mało pewnych tradycji, pochodził z Irlandii. Młodość spędził w jakimś klasztorze. Potem, jak wielu z jego ojczyzny, przeprawił się przez Kanał i osiadł w klasztorze w Celle (Belgia), założonym przez św. Gislena. Działalność misyjną prowadził na terenie całego Hainaut. Miał następnie otrzymać w zarząd żeński klasztor w Condé-sur-l'Escaut. Tam też zakończył życie. Posiadamy świadectwa jego kultu z początku IX stulecia. Wspominano go 1 lub 11 października. Uchodził za obrońcę przed burzami i pożarami. W nowym Martyrologium Rzymskim znajduje się pod pierwszym z tych terminów.