Wazjusz

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen lub gentilicium utworzone przez skrócenie imienia EWAZJUSZ; można je również wyprowadzić z języka wojskowego: vassus, -orum 'bagaże wojskowe'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Vasius, Vassius, fr. Vaise, wł. Vasio.

Wazjusz z Saintonge. Wedle późnej pasji, której powstanie było przedmiotem uczonych dyskusji, Wazjusz miał być dziedzicem wielkich dóbr w czasach Alaryka, króla Wizygotów. Idąc za ewangelicznym wezwaniem, porozdawać miał wszystko biednym, więźniom i jeńcom. Wzbudził tym nienawiść swych krewnych. Jeden z nich, Namancjusz, miał świętego pochwycić, zakuć w kajdany, znęcać się nad nim, a potem ściąć mu głowę. Spotkała go za to kara Boża, natomiast szczątki świętego z uszanowaniem pochowano nad rzeką Charente. Biskup Palladiusz z Saintes wybudował tam potem kaplicę, a to dało początek miejscowości, którą nazwano Saint-Vaise. Wspomnienie patrona obchodzi się 16 kwietnia.